"ta rzekoma
degustacja, która maluje się nieustannie na jego twarzy "

O co chodzi w tym zdaniu?

Dyskusje o gustach to jedne z najczęściej prowadzonych, nigdy nie rozumiałam tego powiedzenia. Też jestem kobietą, ale czarny humor bardzo lubię i film należy do moich ulubionych. Mnie Colin w scenach komediowych niezmiernie bawi w tym filmie, szczególnie jego mimika (jednocześnie gry Jima Carreya np. nie jestem w stanie zdzierżyć). Dialogi są świetne, niektóre teksty utkwiły mi w pamięci na tyle, że wciąż je pamiętam mimo, że oglądałam film dość dawno temu. Aktorstwo super. No i do tego Brugia, idealne tło. Zresztą równie piękna na żywo.
Szkoda, że trailer jest tak koszmarnie mylący i sugeruje lekką komedię, którą "In Bruges" bynajmniej nie jest.

Nie tylko dla tych, którzy lubią czarny humor.

Za Farellem również nie przepadam, ale sądzę, że w tym filmie zagrał na wysokim poziomie i mieści się w tym także "rzekoma degustacja" ;)
In Bruges oglądałam kilka lat temu i oceniłam na 7, wczoraj wróciłam do tej produkcji z myślą o czarnym humorze, o którym piszesz i... dostrzegłam ogromny dramat tego filmu (po czym podnoszę ocenę do 8).

Po zastanowieniu uważam, że scenariusz jest świetny. Aktorzy przekonali mnie w 200%. Potrafili zarówno rozśmieszyć jak i wprowadzić w stan głębokiej melancholii.

Wg mnie film wart uwagi z kilku powodów:

- gra aktorska
(natknęłam się na "anty nastawienie" więc rozwinę tą wypowiedź - możliwy spoiler:
Farell doskonale sobie radzi jako totalny "przeciętniak". Niby nie ma w tej postaci nic nadzwyczajnego, a jednak - mimo, iż jest płatnym zabójcą nie może pogodzić się z tym że skrzywdził niewinne dziecko i chociaż próbuje trzymać od siebie te myśli jak najdalej udając twardziela to nie jest to taka prosta sprawa. Wręcz czułam jak bardzo gryzie go sumienie i pod tą prostacką przykrywką jaką sobą reprezentuje ujrzałam bardzo wrażliwego człowieka.
Gleeson - przeciwieństwo - opanowany, kulturalny, spokojny, lojalny ... aż dziw bierze, że ma taką profesję ;) Nie pasuje do swojego partnera i może nawet nie koniecznie go lubi, ale potrafi zauważyć, że nawet tacy ludzie mogą się zmienić - wierzy w dobro i na nie stawia. Bardzo pozytywna postać.
Fiennes - szkoda, że tak krótko gościmy go na ekranie! Mało kiedy widzę, aby "boss" tak rygorystycznie trzymał się własnych zasad, a Fiennes w tym krótkim czasie daje poznać jaką jest osobą. Rewelacja.

- muzyka

- sceneria

- dialogi

- i oczywiście zakończenie, w którym sami możemy zdecydować czy dać głównej postaci kolejną szansę.

To nie tylko komedia kryminalna, z elementami czarnego humoru (który mnie osobiście dość mocno bawił), w In Bruges mamy przedstawione rozterki różnych postaci, z którymi - o zgrozo! - można się nawet identyfikować - grzech, nadzieja (oczyszczenie) i sąd.

Jestem ZA! :)

Bardzo ciekawa wypowiedź i trafne spostrzeżenia... przynajmniej jeśli chodzi o mnie. Dzięki "Cal1986". Obejrzałem film dosłownie przed chwilą i również jestem "na bieżąco" :). Polemizować mogę jedynie w kwestii relacji Gleesona z Farellem. Uważam, że nie tylko się lubili, co ten pierwszy robił trochę z ojca / opiekuna tego drugiego. I masz oczywiście rację, co do cech, charakterów wspomnianych osób. Te cechy właśnie predestynowały bohaterów do takich zachowań. Gleeson czuł się za Farella w pewnym sensie odpowiedzialny.
Myślę, że momentem zwrotnym w filmie jest sytuacja, gdzie Farell zamierza popełnić samobójstwo, a Gleeson który właśnie dostał na niego zlecenie i zamierza go zabić... nie tylko nie wykonuje zadania, ale tłumaczy dodatkowo swojemu podopiecznemu, że warto żyć.

Racja :) , a moment, o którym piszesz powalił mnie na łopatki, pzdr.

Świetny komentarz - jeden z najlepszych jakie przeczytałem na FW.
Brawo!